- میکس باعث ایجاد تعادل بین تک تک المان‌ها (صدای سازها، صدای خواننده و افکت‌ها) می شود و آنها را به یک مجموعه منسجم و یکپارچه تبدیل می‌کند. اما مسترینگ خروجی میکس را گرفته و به آن جلا می دهد. در نتیجه، میکس بدون مسترینگ امکان پذیر است، اما مسترینگ بدون میکس بی معناست.
- میکس به شما امکان دسترسی به هر ساز در یک آهنگ را می‌دهد. به عنوان مثال در میکس می توانید صدای خواننده اصلی را تقویت کنید. در حالی که در مسترینگ، فقط به خروجی ترکیب شده دسترسی دارید. به این جهت ایجاد تغییر در تک تک المان ها در مسترینگ تقریبا ممکن نیست.
- در هر دو مرحله میکس و مسترینگ، شما در تلاش برای دستیابی به تعادل هستید. تفاوت این است که در هنگام میکس ،اجزای مختلف را با یکدیگر متعادل می کنید. در مسترینگ، کل آهنگ را به عنوان یک محتوای طیفی متعادل می کنید. به زبان ساده ، میکس باعث می شود که سازها با هم خوب به نظر برسند. مسترینگ باعث می شود آهنگ ها با هم خوب به نظر برسند.
- Session های میکس می تواند بسیار بزرگ باشد. یک تنظیم ساده راک یا پاپ به راحتی می تواند شامل بیش از سی و دو لایه باشد و در پروژه‌های پیچیده می تواند به صد ها لایه برسد. در مقابل، بخش‌های مسترینگ به طور معمول شامل یک فایل استریو یا یک مالتی ترک یا احتمالاً چند ساقه است.
- هنگام میکس، تنظیمات زیادی را انجام می دهید که برخی از آنها در هر track بسیار زمخت هستند. اصلاحات شما فقط بر آن المان خاص تأثیر می‌گذارد. مسترینگ کاملاً برعکس است، از ضربات گسترده ظریف استفاده می‌کند که بر کل آهنگ تأثیر می گذارد.
- فرایند میکس در مورد تقویت بینش هنرمند است و اطمینان حاصل می شود که نیت و احساس خالق اثر منتقل می‌شود. اما مسترینگ بر کیفیت صدا متمرکز است و اطمینان می‌دهد که این آهنگ به اندازه کافی خوب به نظر می رسد.
دیدگاه خود را بنویسید